ای آنکه غمت مسئله آموز من است

شور غم تو در دل پر سوز من است

روزی که حسین بر تو من گریه کنم

سوگند به تو که بهترین روز من است

بابی انت و امی یا اباعبدالله

تا کرب و بلا هست ، زمین را عشق است

آه دل همواره غمین را عشق است

هر چند که هیچ است همه ارزش ما

مجنون حسینیم ، همین را عشق است

ارباب، صدای قدمت می آید

هنگامه ی اوج ماتمت می آید

ما در تب داغ غم تو می سوزیم

یکبار دگر محرمت می آید

ای آب فرات از کجا می آیی ؟

ناصاف ولی چه با صفا می آیی

خود را نرساندی به لب خشک حسین (ع)

دیگر به چه رو به کربلا می آیی ؟

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است

بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است

از مردم گمراه جهان راه مجویید

نزدیکترین راه به الله حسین است